Umut Ritmi Şiiri - Emre Gürcan

uykularımın nüfusundan düşürülmeli
özgürlüğe çıkan rüyalar.
sakın ağlama!
üşürsün,
kurşun yağar.

hep tek mi yolculuk ettim
yoksa bir tek ben mi varabildim
bir çocuk gülüşüne?
ağlama!
sakın gösterişli ölümlerden.
yetişemez ambulanslar
bombaların yaralı sesine.

yaşı tutmadığı için gündüzlerin
bakışlarından içeri alınmadığı vakittir, savaş.
geceler yüzünün diğer yarısı.
aldırma sakın!
ellerin...
ellerin insanoğluna ait
bir zincirleme trafik kazası.
birkaç beyaz adam belirdiğinde
esmer teninde
bir azınlıktır sesin.
kapatma artık gözlerini!
öğretir her mayın,
her tuzak
gözyaşı fünyesini çekmesini.

özgürlük, atık bir kelime midir?
tüm sözlüklerde neden mültecidir?
hüzünle yüzüm arasında
kaçıncı ikilemdir bu?
hangi ihalede alınmış olabilir ki
bu kadar ölümün tapusu?
kronolojik bir acıydı sanırım
yüzyıllardır süregelen.
tükenmek bilmeyen…

belirlenememiş de olsa hiç,
silah sesinin uyruğu
hep aynı izi bırakır mermiler.
hep aynı replikler sonra…
ağlama sus!
üzülür yoksa anneler.

düşerken düş erken,
işgal edilirken yüzünün tebessümü,
etkisiz hale getirilmesi gereken
bir düzenek midir umut
ilk müdahalede?
yutkunma sessizliği, yutkunma öyle!
yetişemiyor şairlerin menzili
sipariş edilmiş sözcüklerle
özgürlüğe.

bütün saatler zimmetine geçirecek
ne kaldıysa ardında.
alabildiğine yeşil ve gökkuşağı kokusunda
hangi lisanda koşmaksa buna sebep,
irtifa kaybettiriyor bakışlarına bir tek.
çoğunluk hep suskun.
hapishaneye el sallamaktı sanırım
senin tek kusurun.

dualar sığınak.
pek çok riyakar silah mevcut
saklanılacak.
müttefik bir gece yarısı
ve hep alelacele
iklimi değiştirebilen tek yöntemdir savaş.
üşütme sakın!
al bir ölüm üstüne.

geçer mi bir gün modası
sınırlar çizmenin sınırsız kardeşliğimize?
hangi kutsal sebep ki bu, bırakır bir Nuh tufanını
geride kalanların gözlerine?

boyun eğince ay, hüviyetsiz bir geceye.
yakılan bir el feneridir barış.
hep bir miktar gecikilir.
şiirler Filistin askısında
düğüm düğüm...
Ortadoğu’da bir çocuğun ayağı taşa takılır.
Afrika yaralıdır.
yerçekimi midir başını öne eğdiren,
yoksa bu acımasız rüzgarlar mı?
ağlama sakın!
aynı kareye hep fazla gelir
kan ve gözyaşı.