ayrılıkların bir sonraki günüyüm ben,
usulca yatağımdan kalkarken kıyamete,
hem suçlu hem masum iki yürek atıyor bedenimde
kızılca kıyamet kopmuş gibi sallanıyor yüreğim.
her defa gözlerimde o buruk, acınası, kimsesiz ifade belirdiğinde
çalınır kulağıma uzakların o dayanılmaz şarkısı,
Lütfen daha iyi bir yol bul,
Bazen sözlerin canımı yakıyor !
Seni sevmediğimi söylüyorsun,
Düşün bir kere, ağrıyan bir kalbi içinden nasıl söker atar insan !
İnan bana sensiz yaşayamıyacağımı çoktan öğrendim ben.
Aşk, zayıfların hastalığıdır derler,
Ruhun hastalığı…
Ağrıyan bir kalbi nasıl söker atar içinden insan ?
Belki karşılaştığımız bir çıkmaz sokak aşk,
Yada bir ağıt ruhları saran, fırtınasında hayatın…
Birkaç kelime,
Göklerden ruhuma inen,
Gecelerin karanlığını, gündüzlerin ışıltısını taşıyan,
Birkaç kelime,
Seni ben yapan, belkide daha fazlasını…
Güneş,
Hiç bu kadar uzak olmamıştı güneşin doğuşu penceremden...
Günlerce gelmeni bekledim..
Ay,
Dudaklarımdan dökülen kelimeler aydınlığı getirmiyor...
dün gece bütün şehir uyurken,
gökyüzüne uzanmış,
gizli hazineme giden yolları çiziyordum.
çarmaha gerilmiş ellerimden,
ve kollarımdan kurtularak kısaldım.
güçsüzdüm;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!