Umut olmak için! Şiiri - Mustafa Cilasun

Artık
Yapacak bir şeyin
Kalmadığını
Çok geçte olsa
Anlamıştık

O zamana
Kadar
Kan ter içinde
Kalmıştık
Nefes almaya
Zorlanıyorduk

Lakin
Ne çareydi
Elden
Her ne gelirse
Muhakkak ki
Devreye konmalıydı

Çaresiz
Bakışların
İçimizi titreten
Haşyetiyle
Nefeslenirken
İnsanlıktan çıkmak
İçten bile değildi

Bir umutla
Bakan gözlerin
Çaresi olamamak
Ne kadar
Meşakkatliymiş
Oysaki

Elimiz ayağımız
Tutuşmuştu
Sanki
Nutkumuz durmuş
Asabiyet
Zirvelerde geziyordu

Hınç
Her tarafı kuşatmış
Esaretin verdiği
Keder
Onu
Keyiflendiriyordu

Hissiyat
O kadar bariz
Ablukasına almıştı ki
Metanet
Bir firarı yaşıyor
Sabır taşları
Çatlatıyordu

Aldığımız öğütler
Anlamsızlık içinde
Seyrederken
Zihniyet tarumarlığı
Pik yapıyordu

Hislerin yönetimi
Tamamen
Kendi halinde
Geziniyor
Telaşı
Kamçılıyordu

Devamlı
Tekrar ettiğimiz
Mutat olan
Davranışlar
Bizlere
Bir çarenin kapısını
Aralamıyordu

Her yaptığımız
Hareketin vehimleri
Dur durak bilmeden
Açılıyordu

Mantık zaviyesinin
Kabul etmediği
Aklın reddettiği
Mananın ötelediği
Bir durumla
Karşı karşıyaydık

Bir talimatın
Getirdiği
Yeni oluşumlarda ki
Açmazlar

Yıllara sâri
Alışkanlıklar
Düşüncenin
Buharlaştığı
Zeminler
İnsanı bezdiren
Serzenişlerdir

Öyle bir
Kurumsallaşmayla
Karşılaştık ki
İlgililer
Bir bezginliğin
Eşiğinde
Nefeslenirken

Boş vermişlik
Hat safhada
Rahatlık pekâlâ
Teftiş ise
Bunlardan maada

Mesai saatleri
24 saate endeksi olan
Bu çalışma alanı
Bir zamanlar
Kentin kenar
Semtlerinde
Konuşlandırılan
Mekânlardı

Can için
Mal için varlığını
Korumak
Zorunluluğu bulunan
Elzem olan vakıaydı

Öyle anlar olurdu ki
Bizzat canlar unutulur
Yar olmak için
Yeksan olunurdu

Kurtarmak maksadıyla
Kurulan
Bu manayla yoğrulan
Bir hazır kıtaydı

Görev emri için
Varlığını adayan kandı
En fedakâr
Olunması gereken
Ahu figanlardı

Makûs talihlerinde
Sürekli anlaşılır
Olmayı bekleyen
Dinlenilmeye
Hasret çeken

Artık
Zamanlarda
Hatıra gelen
Hadise anında
Darp edile bilen
Vefakâr insanlardı

Ancak
Bu teşkilatın
Her yanını kuşatan
Bir yalnızlık
En çekilmez olan
Bir marazdı

Şefkate
Açlık duyan
Mahzunluğunu
Koruyan
Manasında soluyan
Can insanlardı

En önemli sorun ise
Seçilmiş
İdarecilerin
Bu kadar önemli
Olmasına rağmen

Bunun
Gereği kadar
Hassas kontrol
Ve takibin
Bulunmamasıydı

Zaten onlar
Kangren olmuş
Çalışanlar olarak
Nam yapmış bulunan
Zavallılardı

Şevkleri
Kalmayınca
Can sıkıntısından
Bir bezginliğin
İzlerini sürüyorlardı

Her birini
Nazar ederken
Hallerinde ki
Yalnızlık girdabını
Hayıflanarak seyretmek
Zorunda bırakılıyorum