Feryatlar kötü sardı
Ciğerimde, imansız bir sancı
Tutuğum her şeylerim, karardı
Her bir yanımda da, acı
Hicranların kaynağı, ruhumda
Arayıp da dururum, dert yükümün ipini
Kim bilir acep
İçimde ki yaramı, saracak o ilacı
Duman çökmüşse eğer, yürekler kanar
Göz de, ne yapsın
Meftun değil ya, bağrıma
Çöz çöze bilirsen, körelmiş ipliği
Bütünlük dışı, bir varlık neye yarar ki
Cevher değilsin ki, kapsın
Güneş düşünce, bir anda içimin içine
Kurumuş iliklerim, bir hoş olur
Uzattım ellerimi, iliştim derdime
Yıkılınca gönlün seti, ruh loş olur
Kalbi sesimin izniyle
Tutarsam umutları, öz sevgide
Bekler dururum, nasibim olan yağmurları
Ulaşılmaz olmuş, o yerlerde
Bekler durur bizi, bin bir umut
Varabilmek için, gayret etmek lazım
Çökmezse içimize, lal kokulu kor ayrılık
Elbette an olur, gelir komut
Sen yinede, pek dur
Umut mevsimleri, belki bir gün gelir
Kaybetmezsek er’i
Sel olup da yıkmazsa, geçmişin izlerini
Çıkabilirsek girdapta, yatmaktan
Gülüm sana belki de kavuşur, aşkının krizleri…
(25.10.2011) AZAP…
Kadri AtmacaKayıt Tarihi : 5.1.2012 16:36:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)