Umut mevsimi yok artık bu bedende
Sonsuz bir kış başladı o hüzün gecesinde
Rüzgarlar hep hüznü getirdiler
Hep gözyaşı getirdi o kara bulutlar
Islandım kendi göz yaşlarımla
Anladım baş başa kalınca kendimle
Meğer yalnızlıkmış;
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta