Umut Kül Rengi Şiiri - Ercan Öztürk

Insanlari hiç anlayamıyorum  biliyor musun?
Mesafeyi yakın tuttuğum kadar uzağa kaçıyorlar .
Kalbime ne kadar yakınlarsa, bende cehenneme
O kadar yakınlaşıyorum.
Sevmekten bıktıgım kadar,
Her defasında yanmaktan bıkmadım
Neden biri de gelip, cennetin serin suyundan bir yudum da sen iç demez?
Yüreğimi  az da olsun rahatlatmaz?
Ilahi adalet gerçekten varsa,
Illah çıkıp adaleti neden sağlamiyor?
Insanlara saçma sapan umutlar satanlardan da sıkıldım,
Umut satanların ocağına karamsarlık ateşi yakmak istiyorum.
Ateşle biraz da onların yüregi yansın!
Bir daha ateşle oynamasınlar.
Umut artık kül rengi olsun.
Mavilere sarılanlar çoktan mavilerde boğuldu.