Umut Köylüsü Şiiri - Talha Özsarı

Bir umut köylüsüyüm ben
Adıma piyangolar oynanır şehirde
Bataklıktan koku sırtlayan
Müzayadelerin gizli tanığıyım
Kimse bilmez şahitliğimi
Şahit değildir çünkü kimse kendine
Nisyana kaçmasın diye hazları
İsyana kaçmayı yeğledi
Üstünde zırh gibi gezdirdiği gururuyla
Takınmaktan övündüğü
Mücessem pespayelikler

Zatından kıvılcımlanan hayatın
O bilinen olmamışlık, o keşmekeş
Hizalanır kelimelerin kudret eliyle
Bunun için eli kalem tutar olmuştur
En körpe baharların kellesini vuran
Zulmüyle karanlıklar doğuran
Doğan yüzüne yerin, doğumundan gafil

Bir umut köylüsüyüm ben
Umutlarımı,
Göklere uzattığım eliyle onun
Memur etmişim
Bir kar tanesini alıp indirmekle
Nazenin, sessiz, utangaç bir kar tanesi
Gökteki tahayyülü müşkül estetiği
Minicik bedenine yükleyen
Kar tanesi
Hiçbir şey kalmasa şehadet edecek varlığıma
Hiçbir şey kalmasa
Evet bu yerin yüzünden geçti diyen
Gökten umudumu eline alıp
Taşıdığı rikkat ve ihtiramla
O nazenin kar tanesinin
O minicik bedenine yüklediğim
Umudum oradadır...

Şubat 2025, Sivas