Umut Köprüsü Şiiri - Cafer Akyol

Umutsuzların umut köprüsü olmuştu
Ta ki o güne kadar
Her şeydi o
Bazen yangın yerinde
Kızgın alevlere karşı bir su
Bazen de dondurucu havada
İnsanın içini ısıtan
Soluğu kesilenlere soluk veren
Umutları avuç içinde taşıyan
Sıcacık çok özel bir köprü

Bakmazsan yıkılır
Titretir içine taşıdığı yürekleri
Acıtır incitir zarar verir
Tamiri mümkün olmayacak şekilde
Geçemezsin o köprüden bir daha
Güvenemezsin

Oysa
Köprü olmuştur fırtınanın ortasında
Can çekişen canlara
Yürekleri hoplatan
Gözlerimizi karartan
Hasreti dudaklarımıza kadar getiren
Avuçlarımızda sıcacık bir şey
Beynimizde yaşattığımız soyut
Ama
Anlamlı bir görüntü

Dedim ya
Geçemezsin o köprüden
Bırakırsın fırtınaya kendini
Nefes alamazsın direnirsin
Son nefesine kadar
Yine de o köprüden
Bilemiyorum
“Denizde boğulan yılana sarılırmış “ya
Bilemiyorum bilemiyorum