Umut Kıyıları Şiiri - Soytarı

Nice sevişmişliklerle uzandı
Sonsuzluğa
Kelimeler kifayetsiz kalıyordu
Kimi zaman
Duygularını anlatmaya
Ve her şey çok sessizken
Mısralar çalınıyordu kulağına bir şairden
“Gelsene dedi bana
Gülsene dedi bana
Kalsana dedi bana
Ölsene dedi bana
Geldim
Güldüm
Kaldım
Öldüm “
Bu satırlar onun aşkı için yazılmamıştı
Çünkü hiç kimse ona öl dememişti
Yada gel
Yada kal dememişti sessiz bir gecede
O hiç kalamamıştı
Bunca suskun kahkahanın
Altındaki çığlıkların içinde
Yalnızlık sigara dumanı gibi dolduruyordu içini
Ve evet tıpkı
Tıpkı sigara dumanı gibi zehirlemiş
Ve bağlamıştı onu kendine
Ve her dakika onu arıyordu gözleri
Ama bağlanmıştı bir kere yalnızlığa
Bırakmak o kadar da kolay değildi
Ve tıpkı bir tiryaki gibi
İçi yalnızlıkla dolan her dakika
Lanet ediyordu buna
O hiç sevememişti yalnızlığı
Lanetlenmek bu olsa gerekti
Ve aşk büyülüyordu onu
Sevenleri bir birlerine
Bağlama vaatleri veren bir Çingene gibi
Ve olmayacak hayallere sürüklüyordu
Sus saatlerini
Aşk’a susadığı her dakika
Ve denizin ortasında sürüklenen
Küreksiz bir sandal misali kalbi
Nereye gittiğini bilmiyordu
Ne kadar susasa aşka
Deniz o kadar tuzluyordu zehrini
Ve şimdi onu sadece mısralar bağlıyordu
Uzak kıyılara
“Gelsene dedi bana
Gülsene dedi bana
Kalsana dedi bana
Ölsene dedi bana
Geldim
Güldüm
Kaldım
Öldüm “

Belki bir yerde başka bir Kıyıda
Boşluğa atfedilmiş bir hayatta
Şiirin ilk dört mısrasın
Duyma umuduyla
(31 Temmuz 2011,Konya)