Umut Katliamı Şiiri - Afşin Dualı

Hayallerim hep kapımda hayalet,
Düşlerime sarıldım ben,
Ve ihanete uğradım,
Oysa Umut katliamıydı..

Daha benleyken unuttun beni değil mi,
Anılar bataklığım oldu,
Hatırlandıkça içine çekildim..

Unutmak çaredir korkmadan,
Peki Af dilemek aptallık değil midir,
Gerçeği öğrenmek sevdiğine, merhamet değil midir..

Ruhumuz karanlıkta kalırsa, günahlar ortaya çıkardı..
Günahlarıma bir yüz takmalıydım,
Gerçekleri saklayarak ulaşabilir misin gerçeğe,
Tereddütleri başlatanda bitirende aşkmış meğer..

Gölgemse eğer, sahibine ihanet etmezdi,
Özür dilemek unutlandı,
Yabancıya sırlarımı söyledim oysa,
Sırrı olmayan aynalara anlatmışım..

Bazen ötelemek en iyi sebeptir,
Hayat yeni başlangıçlara gebe,
Aynı günü en baştan hergün yaşıyorum,
Oysa hep yaşadığım yalnızlığa gebe

İmtihanım beni yolumdan saptırdı,
Kendimde değilim ben,
Çıkış yolum yok bi çareyim,
Eski alışkanlıklarım hep önüme engebe..