Umut Karakaş Şiirleri - Şair Umut Karakaş

seni;
yağmur altında bir yaprak gibi ıslak,
unutulmaya yüz tutmuş bir şarkı gibi yarım,
ve iki ders arasındaki gençlik sesi gibi şen
seviyorum.
ve aşk acıdır!

bana gözlerinin anlamını aç
içimi kuşatan kuşlar uçuşsun
göğsümde büyüyen zehirli ağaç
bütün dallarıyla son kez tutuşsun

dikenler içinde düştüğü yerden

bu hüzündaş Amed akşamında
bir sensin düşündüğüm
bir de yoksul, kederli ülkem
bu hüzündaş Amed akşamında
bir hıçkırık, boğazım düğüm düğüm
ağlayacağım ama henüz erken

bir anı kalmış aklımda,
sen varsın yanımda.
ve bir aşk şarkısı dudağımda,
yürüyoruz yağmurun altında.

durup sana bakıyorum ama,

YALNIZLIĞIN KARANLIĞI
Yalnızsın şimdi karanlığın gölgesinde ruhundaki sessizliği dinliyorsun seni bekleyen sonu görüyorsun aynada yalnızca senin sonun. seni bekleyen şeye bakıyorsun aralıksız, gözlerinde parlıyor yaşamın sınırında sana sunulan ölüm. kendi ormanında yavaş adımlar atıyorsun dolunaylı bir gecede, yalnızca sen varsın,karanlık ağaçların arasından süzülüyorsun, bir gölge gibi seni takip ediyor ruhun, karanlığın derinliğinden gelen sesleri duyuyorsun. Öyle bir ses ki bu tüm vücudun titriyor yerden kesilircesine, belli etmek istemiyorsun korkunu, kaçmaya başlıyorsun yavaşça, koşmak istemiyorsun artık, yüzleşmeyi geciktirircesine yürüyorsun sinsice, kusmaya başlıyorsun içindeki her karanlığı,seni aydınlıktan uzak tutan karanlığı boşaltıyorsun korkunu düşünceni içindeki tüm pisliğini atıyorsun, burası senin ormanın, senin çıkmazın, asla kaçamadığın boşluğun, senin karanlığın burası gerçek özgürlüğün tüm sırların burada. Kendi çöplüğündesin şimdi, çıkar içindekileri. buraya, seviyorsun, bir o kadarda korkuyorsun. kendinle yüzleştiğin yer burası her şeyin bu ormanda gizli, kimsenin bilmediği kaçmaya çalıştığın günahların burada gizli, asla kaçamıyorsun bu ormandan nereye gidersen git seninle gelecektir kendi karanlık ormanın, karanlığın aklının bir köşesine tamamiyle yerleşmiş bir şekilde zamanla seni sorgulamaya ve yüzleşmeye çağıracak. Buraya alışman zaman alacak, önceleri korkacaksın kendinden, içindeki pisliklerden, yalnız kendi ruhunla olduğun ormandan bile gizlemek isteyeceksin önceleri ama içinde biriken pislik biriktikçe dayanılmaz olmaya başlayacak senin için yaşam, hiçbirşey sana güzel görünmemeye başlayacak artık.kaçmaya başladığın zaman kendinden, acı çekmek hayatının bir parçası olduğu zaman, kendinle kalacaksın zamanla.işte burada kaçınılmaz ormanına girmek istersin çünkü onu yaratan sensin aklının biryerinde kendince düzenlenmiş ormanındır orası.Orası senin yaşam kaynağın, arınma yerindir. kendi günahlarını gördüğün temizlendiğin yer bu orman, senin aynaya her bakışında gördüğün iç yüzün, tek sığınağın, kendi karanlığın, buradan kaçamazsın! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !
umut'espoir'

Seni ne çok sevdim ben. Ne çok gözyaşı döktüm senin için. Geceleri sen yatağında meleklerin kanatlarıyla uçarken ben penceremin önünde senin rüyana girmek için dua ederdim. Bir bakışına, bir dudak kıvrımında titreşen gülüşüne ulaşmak için dünyanın bütün çiçeklerini önüne sererdim.

Şiirler, şarkılar, sevgiler içimde tutuşan bir ateş, onun yangınında senin için kül kesildim. Ağır hastalar geceyi zor geçirir. Sabahı bekler kırgın yürekler, hasta umutlar, yalnız ruhlar. Yalnızdı gecelerim. Hastaydı gecelerim. Kan kaybından giden bir yaralı gibi umarsızdı gecelerim. Bir uçurumun kenarına beni taşıyan karabasandı gecelerim. Adına yalnızlık dedim. Sensizlik dedim.. Sen beni bilmedin, beni tanımadın, beni sevmedin.. Bu bir ölümdü, bu bir fermandı.. Bıçak kesmez artık beni, ip asmaz, çeküller yüreğimi taşımaz. Yaşamak mümkün değil, yalnızlık karanlık kapılarıyla üstüme kapandı. Amansız acılar içindeyim.

Ey Sevdiğim.. Ben seni ne çok sevdim. Dünya bildi, bir sen bilmedin. Yalnızlığın diğer adı aşka karşılık almamaktır. Kaçılamayacak kadar yakın, tutulamayacak kadar uzak bir yerdesin.. Benim aşkıma yalnızlık kucak açtı. Senin yokluğuna dokundum, içim yandı. Odamın çıldırtan sessizliğinde sana seslendim. Yankısı döndü dolaştı, senin kapıların bana kapalı. Kendi sesim yine bana ulaştı.seni seviyorum.

yıllarca yürüdüğüm yollarda kendimi aramışım,
temel bi farklılık mı var sınırlamalarımda?
sürekli, sindirilmesi güç, güzel ölçülerle
yol alırım zamanı taşıyan damarlarımda

Çelişki

hava çok soğuk, içim titriyor,
ellerim titriyor, yüreğim titriyor,
güneş parlıyor, içim titriyor,
bu yaz sabahı aşkım bitmiyor!

sen beni kandırdın!
bir gülümseyiş ve bir bakış.
beni sen kandırdın!
bir iç çekiş ve içten yanış.

sen kandırdın beni!

hep aynı yerde durur,
gece gündüz
hep aynı yerde.
yanında iki kürek, bir kazma
altında da dört kova
neye yarayacaksa...