Tabip Şiiri - Haydar Demoğlu

Çaresiz kalıp, dertlerle boğuşunca insan…
Allah’tan umut bekler, arar durur bir güman.
Umutlar altında ışıklar gibi parlayan,
Hasta mücadelesinde umut, tabip insan.
*
Kimisi üzülür, kimisi ümitler verir,
Hak’tan yardım bekler, şifa vermeye didinir,
Biçareye, bidermana elini uzatır,
Tıpcı dediğin; insana umut kapısıdır.
*
Gece gündüz demez cerrah, koşar hastalara,
Acı, ağrı, sızı dindirmek, mutluluk ona.
Ameliyata koşar, doymaz tatlı uykusuna,
İnsan; son bir umut diye koşar tıpçılara.
*
Yaşam, hayat, tatlı ve güzel, her şeye değer.
Son nefeste bile insanlar, yaşamak ister.
Öleceğini bildiği halde umutlar bekler,
Bitmiş olan hayata, son bir umut tabipler.
*
İnsanlık çok şey bekler, bilim çareler arar,
Bazen ümit içinde ümitsizlikte doğar.
Bir elde bugün, diğerinde yarına bakar,
Hasta; tabip elinden; derdine derman arar.
*
Tabibin gayesi; yaşatmak ve dermen olmak,
Umuda ışık olup, yüzde sevgiyi görmek.
O sevgiden dökülen duaya nail olmak.
Tıpcı; hastaya umutta, hem ilk hem son durak.
*
Demoğlu; her çift göz, yardım et der gibi bakar,
Küçük bir umut olsa, ikiside rahatlar
Artık ağrıları da hafifletmez ilaçlar,
Umut biter, tıpta tükenir, ölüm konaklar.
Haydar DEMOĞLU