Dudaklarım kıpır kıpır
usul usul bir duanın dinginliğinde
güzelleşiyor çehrem
aynaya bakıyorum bu kez içim görünüyor
başka bir ben aynadaki
nihayet huzur buluyor kanı dinmeyen kalbim
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Umut: Hayata tutunmak için tek dal. Umutlarınızı kaybetmemeniz dileğiyle. Oldukça anlamlıydı. Tebrikler.
Evet, birinci şiirin kalitesi ve özgünlüğünde bu sayfaya düşen şiir de yine gözyaşı olmadan duygusallığın buram buram nasıl yaşandığını gösteriyor okuruna. Usta kaleminizi yürekten kutluyorum Sayın Apel.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta