Umut işte 2 olabildiğince

Dudaklarım kıpır kıpır
usul usul bir duanın dinginliğinde
güzelleşiyor çehrem

aynaya bakıyorum bu kez içim görünüyor
başka bir ben aynadaki
nihayet huzur buluyor kanı dinmeyen kalbim
rabbim mükafatlandırıyor

hoyrat esen rüzgâr
latif bir yele dönüyor
geçici bir lezzetle tatlanıyorum

karıncalar büyük bir iştahla
yere saçılan toz şekerlerini yerken
rızkı veren Allah
sakar bir kulunun elinden

ahh
ah nasıl da göremiyoruz
at gözlükleri gözlerimizde

cilveli bir yaşam ayağımızın altına sabun koysa da
bu kez kirli sulara basmamak için
herkesi uyarıyorum

karıncalara bakın
kuşlara
balıklara bakın
diye haykırıyorum
olabildiğince

Eylül güneşi ve bu son mevsimin
meyveleri daha mı lezzetli
tok olsa çocukların da karnı

ince bir sızıyla sızlamasa yaralı yüreğim
karıncalarla avunuyorum
yitirmiyorum umudumu
umut işte

sabah güneşiyle ısınıyorum

31/Ağustos/2012/Cuma/Bodrum