Umut İşkencesi Şiiri - Tuncer Türkdoğan

UMUT İŞKENCESİ

Müminin umudu Cennet-i ala
Onunla teselli vermişler kula
Çıkmış sonu meçhul ince bir yola
Bir harlı fırında pişer de gider

Kimisi umutla getirir yazı
Dilinde türküsü elinde sazı
Kulağında hep umudun avazı
Bu sesin ardından koşar da gider

Memurun umudu evle araba
Ömrünü bu yolda eder haraba
Günde beş kez feryat ederek Rab’ba
Dünya zevklerini boşar da gider

En kutsal değer de olsa emeği
Doğuştan kırıktır talih çömleği
Umutmuş fakirin en has yemeği
Silik bir hayatı yaşar da gider

Batı’ya göç etmek gençlerin düşü
Yüzlerde kaygı var silmiş gülüşü
Yüreğinde susmaz umudun kuşu
Bu kuşun peşine düşer de gider

Kimi kısmet bekler Telli Baba’dan
Hurafeyi miras almış obadan
Vazgeçmiştir azmetmekten,çabadan
Türbeden türbeye koşar da gider

Kiminin umudu yarışan atlar
Kimi “Toto” deyip umudu katlar
Milli Piyango’ya bağlı muratlar
Bir tatlı hayali yaşar da gider

Evrende devinim,mevsim bahardır
Çıkmamış her canda hep umut vardır
Her faninin sonu elbet mezardır
Topraktan bu köşke koşar da gider