yalnızlığa kahrederken gecenin ihtişamı
denizin karanlığa boğuluş anında
uzaklaşan gemiler var aşkımın kıyılarında
yükünü alacakmıydı zincirbozan adalarında
gam çilesi.
umut işkencesi,kader azaplarımda,
kurtulmak mümkünmüydü bu gemiyle
ne zaman geri gelir bu iskeleye
vijdanın yorgun olduğu bu zamanda
yaşam kafesi
özgürlüğün simgesi,yokulurken yarınlarımda
yavaş yavaş tükenirken ecel nefesi
veya ızdırabların acımasız gölgesi
dinecekmi bilmem..
bitermi dersin canım.
toprağımda umudun işkencesi.
Kayıt Tarihi : 15.5.2012 22:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!