Umut Işığı Şiiri - Fatma Hilal Kavak

Bir Umut Işığı,çok az,ama var ufukta.
Biraz eğreti,biraz kırılgan,biraz uzakta.
Belli belirsiz,çırpınıyor,can çekişiyor,azapta.
Vakti gelince canlanır,parlar belki,bir solukta.

Cansız tohum canlanır,hayat bulur,toprakta.
Ulu Çınarlar'da hasta olur,devrilmez,ölür ayakta.
Dünyayı dolduracak Umut yağmuru var,her şafakta.
Biraz gayret,biraz ara,bak her mahallede,her sokakta.

Ölümü yenen Kardelenler gibi çık inadına.
Bir ışık,bir meş'alede sen yak,insanlık adına.
Daha büyük bir miras bırakamaz,kimse evladına.
Mutluluk kat,Umut kat,azimle yürü yarınına.

Sevginin kıymetini ancak gerçek sevenler bilir.
Sevgi olmadan bir çiçek bile açamaz.Bilen bilir.
Umut Işığı olmayanlar kırılmış dal gibidir.
Lokman Hekim gelse,derman bulamaz,çaresizdir.