Umut Işığı Şiiri - Gürkan Çelik

Gecenin karanlığı birden çöktü üstüme,
Fakirliğin hüznü,kimsesizliğin yalnızlığı.
Uzaklardan,taa uzaklardan bir ses duyuldu,
Ben içindeki bitmeyen ışık,ben umut ışığıyım.

Bitmeyen,gerçekleşmeyen hayaller canlandı gözümde,
Göz bebeklerim için için gülümsediler.
Ağaçtaki kuşlar anlıyormuş gibi bakarak,
Senin derdin biraz umut,umut ışığı dediler.

Akşam güneş batmış,her yer karanlık
Gecenin geldiğini anlayan sadece baykuşlar.
Sanki sesleri bekleniyormuş gibi bağırıyorlar,
Biliyorlar ki onlar gecenin başlangıcı olan umut ışığı.

Gece bir pelerin gibi örtmüş gecenin üstünü,
Hakim olmuş her yana bir karanlık ve sessizlik.
Gökte aniden kayan bir yıldız,
Belli ki yarın için bir umut,umut ışığı.