Son umut çığlığı kopuyor yüreklerde;
bir selam için insanlık günlerine.
El ele unutulmasın diye kardeşlik,
Yalan bunca alkışlanırken yol almasın diye ben’ lik;
Vefaya sarılıyor…
Güvene eğiliyor...
Zülfüyare dokunuyor…
Olmadı, vicdandan umuyor;
İnancı zapt edilmişken.
Bir kaşık suda boğuluyor sesler.
Korkuyu büyüttüğün kadar ufalıyor medet.
Çareyi ışıkta ara diyor tarih;
Oku diyor…
Gör diyor…
Duy diyor…
Olmadı, olmayana hayır de, diyor
Renkte, dilde, gösterişte,
gerçek bunca gizlenirken.
12.04.2017
Gülden IşıkKayıt Tarihi : 12.4.2017 11:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!