Umut Gülü Şiiri - Mehmet Nacar

Sevdanı taç yaptım dertli başıma,
Sen beni kapına kul edemedin.
Geceler boyunca girdin düşüme,
Gönlünü gezdiğim yol edemedin.

Sevmemi farz kıldı aşkın ayeti.
Sabrımı sınamak hakkın niyeti,
Kirpiğin ömrümün Karun serveti.
Sen beni cebinde pul edemedin.

Virane dünyamın sıcak güneşi,
Ruhumun ikizi, duygumun eşi.
Yağmura dönerken hasret ateşi,
Vuslatla söndürüp çöl edemedin.

İkinci baharım, tek heyecanım,
Adını anarak çıkacak canım.
Alnımın yazısı, damarda kanım,
Sen beni açtığın fal edemedin.

Umudun gülünü bahçeme diktin,
Dikeni batarken boynumu büktün.
Ömrüne çınardım kökümden söktün,
Uzanıp tuttuğun dal edemedin.

Mevsimler boyunca sevda yolunda,
Yürürken fermanım senin elinde.
Meçhule uzanan hayat selinde,
Sen beni bindiğin sal edemedin.

Şarkımız çalınır gönül sazımda,
Sızılar kıvranır yanık özümde.
İpekten halısın duygu müzemde,
Sen beni bastığın çul edemedin.

Çile ipliğinden kefen dokudun,
Sırtıma giydirip rahmet okudun.
Ben acı çekerken gülüp şakıdın,
Kararan bahtımı al edemedin.