Umut Geldi Şiiri - Zehra Canan Yıldız

Bu gün yine yaktı dilimi bir sevda hevesi,
Her gün bir son desende umut dünyası,
Yine saklanmış kara bulutlar ardına,
Sadece göz kırpar sinsice
Yine söylenecek sözler tükenmiş, umutlar bitmiş
Ne sevecek hal kalmış, ne de güzellik,
Yıllar almış götürmüş bitmiş duruluk
Her bir isyan kılıçta biley taşı,
Savruldukça iz bırakır mazi hatırlatır,
Ya sen kimsin ya ne dersin bunlar bilindik
Daha önce yaşandı başka zamanda,
O sen değildin belki bunu söyleyen
Ama yine aynısı, belki de tıpkı
Çark döner, dişli yuvasında
Habersizce bir gün ölümü daha
Daha keskin bakışlar, daha acımasız,
Suskun dudaklar bazen kıvrılır,
Binlerce söz söyler taa eskilerden
Ne diyorsun dinlemiyor kulaklar seni
Bir mırıltı belki ama manasız,
Yaşadıklarım hala bende ve sıcacık
Belki korkularım ondan yine yaşanacaklar,
Yoksa beyaz bir sayfamı bekliyor
Kirleten ben mi olacağım bir sayfa daha
Bulacak mıyım?
Bir hata yaşananlarda
Savaş ettiği yer değirmeni illaki benim
Tek çıkmıyor ses bir karşı nida
Diyecek miyim?
Var mı bu gücüm
Atılacak mıyım durgun buz gibi suya
Isıtabilecek miyim vücut ısımla
Veya alışacakmıyım bu buzgunluğa
Başka bir kanmı girecek vücuduma,
Isıtacak mı, damarlarımı,
Bir elim dışarıda imdat diyeceğim belkide
Evet yine susacağım bir kocaman nokta
Ne gördük, ne sevdik, kocaman bir boşluk

Yitmiş gitmiş, acı çekmiş sanki isyan günüdür
Ne bir ışık görülmüş, nede bir his uyanmış,
Sadece o anda bir umut gelmiş,
13.04.2006 UMUT GELDİ