Umut Fidanı Şiiri - Mehmet Özer

Derin derin çekerken bir fırt daha sigaradan
Kendimi tükettiğimi hissediyorum
Körelmiş umut tarlasında
Bir umut fidanı arıyorum

Eskiden hiç olmazsa sevgi vardı
Aşk vardı
Avuturduk kendimizi yalın sevdamızla
Şimdi ne sevgi kaldı,ve sevda
Şarkılarla şiirlerle anlatılırdık
Şimdi siyah çelenkler yetmez
Bizi anlatmaya

Beni aldattığın gün hayat bitti
Gündüz karardı ve hatta
Yüreğim karardı
Damarlarımdaki kanın çekildiğini hissettim
Azrail ile yüz yüze geldim
Ölümü gördüm.

Sonra aynada kendi yüzümle
Karşı karşıya geldiğimde
Kendimden utandım
İçimdekileri çıkarmak için
Parmak attım boğazıma
Sarıldım hayatın uzattığı
Üzüm yaprağına.

Hatırlar mısın?
Sevgililer gününde sana aldığım
Bembeyaz papatyaları.
Gelin çiçeğine koyalım demiştim.
Ama artık yaşamıyordun
Çünkü ben seni içimde öldürdüm.
Senin gelinliğin beyaz kefenin oldu.

Ben de çiçeklerini;
Kara toprağa fideledim.
Ve inan bir gün bile
Bir damla su vermedim.