Uçsuz bucaksız evren gibi tükenmeyen umutlar da üretmeli insan kendi iç denizinde.
Her geceyarısı ümidin ayışığınının yakamozlarına dokundurmalı tüm beklentilerini.
Sonra geceden sabaha kadar usul usul dalgalanıp değmeli bekleyişlerin adresi kıyılara.
Hatta bazen tsunami olup aşmalı tüm setleri,
Yıkmalı tüm engelleri...
İşte o zaman diner denizin özlemi,
O zaman biter kıyının hasreti.
Bir de bakarsın ki bitmiş milyon yıllık hasretlik,
Birleşmiş gökyüzü ile yeryüzü sevincin korkuluksuz pencerelerinde,
Kavuşmuş deniz ile kıyı sonsuz bir aşkın tüm sahillerinde.
Kayıt Tarihi : 2.4.2022 17:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!