Gönül pınarlarım kurudu kader.
Yüreğim kuruyor, çöllere döndü.
Arada sırada gözyaşım akar,
Hüzünler birikti ışığım söndü.
Umut ektim çöle, belki yeşere.
Kim bilirdi belki çiçekler vere.
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Ölmeden ölmek ölümden beter olanıdır anlatılamaz bir haldir bu
Sadece yaşarsın sende kalır anlatsan da anlatamazsın hocam
Emeğinize sağlık tebrik ederim saygı ve selamlarımı gönderiyorum
Çok teşekkür ediyorum İlyas bey. Saygılar
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta