Gönül pınarlarım kurudu kader.
Yüreğim kuruyor, çöllere döndü.
Arada sırada gözyaşım akar,
Hüzünler birikti ışığım söndü.
Umut ektim çöle, belki yeşere.
Kim bilirdi belki çiçekler vere.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Ölmeden ölmek ölümden beter olanıdır anlatılamaz bir haldir bu
Sadece yaşarsın sende kalır anlatsan da anlatamazsın hocam
Emeğinize sağlık tebrik ederim saygı ve selamlarımı gönderiyorum
Çok teşekkür ediyorum İlyas bey. Saygılar
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta