Umut ekemedik yarınlarımıza

Baksana çocuk!
Gökyüzünde kırlangıçlar neden uçmuyor artık?
Kirlettik mi yoksa bu dünyayı?
Baksana çocuk!
Neden ölüm sessizliği var gökyüzünde?
Yeryüzünü kirletmişiz,
Griler giymiş kuşların konduğu ağaç,
Baksana, çocuk!
Sevgisizlikten çiçekler bile açmıyor,
Her renk uçurtmalarla dolaşan mutlu çocuklar nerede?
İpleri mi koptu uçurtmaların çocuk!
Eskiden ne güzeldi renkler,
Hani renga renk açan çicekler nerede çocuk!
Hani mavi gökyüzü umuttu!
Denizlerin koynunda özğürlüğe yüzerdik.
Artık denizler de kirlendi çocuk!
Aşıktık, kara sevdalıydık,
Türküler söylerdik!
Kavuşmak için.
Kol kola girer halaylar çekerdik,
Alın teri dökerdik toprağa,
El öperdik, öpülürdük,
Nerede kaldı bayramlar çocuk!Toprak ananın bize bahşettiği sular, ağaçlar nerede?
Onlar bizim sesimizdi, yatağımızdı,
Nefesimizdi yüreğimizi ferahlatan,
Sevginin ayak sesleri nerde kaldı çocuk?
Sevgiyi, saygıyı yok ettik,
Dostluk, kardeşlik kalmadı,
Bitti, çocuk bitti!
Kaybolmuş sesler ve renkler,
Perdeler kapatmış aydınlığı,
Yok olmuş artık her güzel şey...
Yok olmuş çocuk, yok olmuş!
Eyvah çocuk eyvah!

13.08.2023
~Gülay Özdemir ~