Umut Ederim Şiiri - Ceren Baloğlu

Küstürdüm; seni kendime.
Düşünemedim; bu denli üzüleceğini,
Gururundan kahrolup, eriyeceğini.
Bilemedim canım...

Üzgünüm ki; sorma,
Yüreğim bendini yırtarcasına,
çırpınır durur.
Gözlerimde ki yaşlar,
yağmur olup, süzülür.
Yanağıma düşen her damla,
seni haykırır; yaka,yaka

Hüznün çökünce gönlüme,
öylece dalar giderim; uzaklara...
hayalim koşar, kollarına.
Kokunu içime çekerim;
Kana,.. kana..

Umut ederim;
affedersin belki, diye,
isterim, sende sarıl sımsıkı.
Öyle güçlüdür ki, bu arzu,
şimşekler çakar, birden bire,
bedenimin her zerresin de.
Sevginin kıvılcımları işte.
Cilvelenir hare,hare.

İstermiydim ben de?
bunca ezginliği, çaresizliği,
gül yüzüm soldu, sayen de.
Ruhumun bi yanı karanlık, daima...

Sözlerin çınlar kulaklarımda.
Duruşun, gülüşün, bakışın.
Unutulur mu? o, kaş çatışın.
Engin gönlün, nazlı huyun.
Kader oynadı, bir oyun.
Unutabilirmisin? affedebilirmisin?
Bilmem ki;
Bencileyin..
Bu can,bu tenden ayrılana dek,
Çeeek, ömrüm ÇEK...