Umut dünyası Şiiri - Kpt Yılmaz Bektaş

Sabahın gölgesi altında
Uyanırken kör bir dalda
Umudun rengi mi bahar!
Unutulmuştu ve yakınlarda
Beklenmiyordu ki daha
Sarıldığı hayatın yanında
Çiçek denmişti dün ona
Bir böceğin kokusuyla
Bir çocuğun korkusunda
Annenin çığlığına karışmış
Kökten gövdesine yapışmış
Babanın yüz göz olunmayan
En şiddetli azarlamalarında
Yalan değil hiç yakışıksız da
Sonsuz hele hiç değil sonuçta
Başlangıçların en ortasında
Kafanı her bir kaldırdığında
En Yanıldığını sandığındaki
Panik anını sakince hatırla
İlk iki ayaklarının üzerinden
Her düştüğün adımlarında
Kafanı kaldırıp baktığında
Ya atağa kalkamadığındaki
Utancının yüzü kızardığında
Yükün bin kez daha arttığında
Hafiflediğini ama sakın unutma
Kimsenin umurunda olmasa da
İşte buna sıkı sıkı tutunmaya,
Sarılmak: Baharın olsa gerek
Gerçek umudun dünyasında!

Yılmaz BEKTAŞ