Umut Dünyası (2) Şiiri - Necati Dikmen

İki bin yedide de,
Söylemiştim şiirle,
Kulak vermediniz sözüme...
O garip, sen ve diğerleri,
Sevdanın eşiğinde geçirdiniz,
O güzelim günleri.
Ben pineklemeyin dedim,
Nasihatıma güldünüz hep.
Göremediniz, bilemediniz,
Ortadaydı oysa, kocaman sebep.

Son kez çağrıda bulundum,
Kendimce..
Mısra mısra,
Hece hece.
Ama nafile dinlemediniz!
Netice...?
Tüm sevenler ve sen
Site'den kovuldunuz.
O yine göz kırpmakta,
Ve için için size
Kahkaha atmakta...
Ve şimdi,
Yeni garipler, heyecanla,
Sizin gibi,
Umut diye, boşa koşmakta.

Kızım sen bu sevdadan vazgeç
Ankarayı getir gözünün önüne!
Edilen yeminleri düşün!
Sonunda, yerini gözyaşları almadı mı,
Nerede kaldı o şen şakrak gülüşün...?