Umut Deyi Çıktık Yayan Şiiri - Âdem Selçuk

umut deyi çıktık yayan
nerede, ne şekil ve ne kadar yaşadığın mıdır hâlâ kafana takılan
yaş yetmişbeşmiş, seksenbeşmiş, doksanbeşmiş ne fark eder
nasıl yaşadığın değil midir aslolan

sen boş ver, takma kafana, olur olmaz her şeyi
satılmışın aydınlığı mı olurmuş
karanlığın yakınlığından öte
neye yarar kime yarar düşünme
sen bak, doğru bildiğince güzelliğine hayatın

her gün takıp takıştırsalar da yakıp yakıştırsalar da
dokuz dolak dolayıp dokuz takla atsalar da
salya-sümük akıtıp dünyayı cehennem edip çırpınsalar da
gönül yârdan us baştan uzak olduktan sonra
neler yakın olabilir sence, bir düşün

çiçeklerden bin çiçek böceklerden bin böcek
bu millet hep er’di, eren’di, yâren’di
- islâm’dan da evveldi -
özgünlüğü bilirdi
gök tengri’yi bildiği kadar

ışıkmış, nurmuş, izmiş, izimmiş bize ne
türkmen çadırındaki özgürlük her şeye değer

yalın ayak başı kabak
özgürlük deyi ölüme koşan
hatta bu uğurda ölmeyi hak sayan
umudu bayrak, sevgiyi ışık yapan
mustafalardan bir mustafa, kemâllerden bir kemâl!
üççeyrek asrı bir kalem sayan
dayan bre mustafa kemal/ yılmaz dayan
kemâllerin kaderidir bu zaman zaman

umut deyi çıktık yayan
dayan bre kocaoğlan dayan
biraz daha dayan, biraz daha
biraz daha…