bu gece gökyüzüne dönüp baktım
azıcık daldım hayatın içine
soru işaretleri beynimde, cevaplar aradım
bişeyler yapmak istiyordum,
en azından güzel insanlara ulaşmak istiyordum
gökyüzüne dönüp baktım öylece, bir eskiye bir geleceğe
daldım uzun uzun.
gökyüzündeki sayısız yıldızlar bana seslenir gibiydiler
ve içimdeki haykırışı okurgibiydiler
beni anlayacak bir tek onlar vardı o an
umudumu gökyüzünde aradım bu gece
ezikliğimi düşünmedim hiç, güçlü olmak için umutlu olmam gerekiyordu
umutla baktım gökyüzüne, güçlü olmak için daldım yıldızlara
önceki gün bir adamın çaresizliği düştü aklıma
çocuklarına ekmek götüremez olmuş günlerdir
içim yandı anlatırken, yüreğim paramparça oldu o mazlum çaresiz
çocukları düşünürken.
elden bişey gelmeyişin isyanıydı bendeki
sabret dedim, sabret
sadece bunu diyebildim, kahroldum
istediği borcu veremediğimden dolayı
en azından ufacık bir katkıda bulunmak istedim o an
ama yok
sabret abi, sabret dedim
gözlerime baktı, içindeki göz yaşlarının bir sel kadar
büyük olduğunu gördüm, hiçbir şey diyemedi
içim yandı, yüreğim birden yorgun düştü
bendeki bişeyler yapamamanın isyanıydı sadece
birde umursamaz bir yaşamla herşeyi hiçe sayıp
kendi kemiklerini yalayarak şu masum çocukları düşünmeden
birilerinin aç olup olmadığını bilmeden, düşünmeden
pervasızca alay ederek yaşayan bu insanları
düşündükçe iğreniyorum, bir kat daha artıyor isyanım
bu uzun sohbetten sonra,
bir umut olabilmek için, umtlu olabilmesi için
sabret dedim, sabredelim dedim
umut dağlar kadar büyük olmalı bize
dağlar kadar yürekli olmalıyız dedim
sabredelim abi,
nasıl sevdamızı dağlara yazdık,
umudumuzuda dağlarla bulacağız dedim
yüreğimizi dağlara nasıl teslim ettikse
dağlar kadar güzel olduysak,
dağları bir tek biz nasıl anladıysak
sabrı dağlara yar edelim
doğacak güneşin ilk dağlara ışık saçacak günü
tüm mazlum insanlarla beraber sonuna kadar mücadele ederek
bekleyelim dedim
ve ayrıldığında seslendim tekrar
içimdeki bişeyler yapamamanın sancısıyla
gözümdeki gizli yaşlarla, yüreğimdeki yorgunlukla
tekrar seslendim, dağ gibi haykırdım
abi
sabret abi, sabredelim abi.
umut bir yar kadar, çocuklar kadar
umut dağlar kadar güzeL.
öylece gökyüzüne dönüp baktım
bu gece gökyüzü gözyaşlarımı sildi.
Kayıt Tarihi : 9.11.2001 23:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!