Umut Dağı Şiiri - Yusuf Bal

dön gel, ateşi söndür, yarım kalan öyküleri koy kağıda
uçurumun kenarındayız, kıvrılan dağ yolundan kağıda sapmamız belki de ondan
kaç kalkanı kırabilirsin selamınla, göğsüne sığar mısın bir dağın

ah bilsen, yüzümüzden balıkçılar açılır suya, saçımızdan tırmanır atlar, içimizden boşluğa
yeni bir dünya kursak umutlardan, ellerimiz göçmen kuşların sığındığı ada
denenmemiş notalar yükselir dağın doruğuna, yeni besteleri duyarız eski şehirlerin tarihinden
umudumuz o kadar büyük;
masumiyeti kalmayan insanlığın sonunda
üstümüze varan cihan ne kadar ağırsa

insanlık öldü, biliyorum sahile vuran çocuklardan, gülümsemeler kaldı resimlerin intiharında
anlat şehirler nasıl kurulur; yükümüz tepenin arkasında bombalanan azaz ve zahra

dindir göz yaşını, bakışların semada uçan kartal
atlılar, atlılar ölümle yarışan kale burçlarında
bu yüzden mezarla çizilir yeryüzünde sınırlar
saçları kına kokan çocuklar sessizce büyür

bilirim gök gibi yüzün, taşı sıkan parmakların kan
kaldır ölümsüz sözlere adanan sıradanlığını
gelinciğin damarlarına koy yeniden, demir yılanların döktüğü kanı,
uçurumun kenarındayız,
kaç kalkanı kırabilirsin, kıyılarına sürülen güvercinlerin kanadıyla
biliyoruz hepimiz, Allah çok büyük

Mavi-Yeşil Dergisinin 100.sayısında (Temmuz-Ağustos 2016) yayınlanmıştır.