Sanırım bu hazımsızlık karmaşık bir dertten
Umut da edemiyoruz kalbimiz parçalanır
Üzgünüm ve kendimi daha ne kadar üzebilirim?
Solgunum ve daha ne kadar solabilirim?
Bilememenin verdiği o tatsız duyguylayım
Bunun için agnostik de olamam
Olamam çünkü bilmek istiyorum
Belki bir septiğim
İstiyorum bilmek
Seni, kendimi, tamam kabul onları boş verelim
Biz önce kendimizi halledelim
Ama insan istiyor da istiyor hep daha fazlasını
Ona iyi gelmeyeceğini bildiği halde
Çünkü kanaatkâr değil
Bu yüzden sıklıkla bu arzusundan vurulur
Fakat o yine de vazgeçmez bundan
İster de ister evvela bilmeyi!
Sonrasında da seni
Ve en son o yüce kelimeyi
Çünkü çoğunlukla sondan gelinir başa
Kayıt Tarihi : 28.1.2024 19:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!