Umut Çürür mü? Şiiri - Derya Boz

Bu yok(sun)luk,
Gökyüzünden gelen bir
Alametle bildirilmişti bize.
Ağaç dallarına kurdeleler
Bağlamamız,
Taş duvarlar önünde ağlamamız
Faydasız.
Gözleri umutla bağlı bir ordunun
İlk hedefi neresi olabilirdi ki?
Umuda bağlanmak
Hayattan kopmanın ilk adımıydı belki…

.
.
.

Taşlar oynadı.
Yerden göğe bir yağmur.
Yerin de sorulacak hesabı vardır gökten.
Görmeyi reddettiğim anların
Yarattığı geçici körlükler
O kadar uzun sürdü ki
Döndüğüm köşelerin haritası
Kazılı bedenimde.
Tanımadığım insanlar var
Evimin içinde.
Ve benim sorulacak
Tüm sorularım tükenmiş.
Yurdum başka, dilim başka…

.
.
.

Çözüldü bağlar.
Dört yanımız sancı ve depremler,
Depremler…
Bedenim sendelerken
Hayali düşlerimin gerçekliğinden
Tuttun beni,
İnandım.
Umut(muy)dun(?).
Gözlerimizin dalıp kaldığı
Nokta kadar
Yer kaplamamak hayatlarımızda
Karanlığa bakmak gibi,
Görmeden.
Gözleri umutla bağlı bir ordunun
İlk hedefi neresi olabilirdi ki?
Umuda bağlanmak
Hayattan kopmanın ilk adımıydı belki…