Umut Çilesi Şiiri - Gürbüz Kaya

Geçer zaman renklerin danslarıyla ufukta,
Zannederiz yabancı bize gelecek
Yine yaşarız umarsızca sitem edercesine
Yok gibi umudumuz benliğimize uyan.

Sanırız tanıdığımızı çevremizi,
Güveniriz bitmeyecek rüzgar esmeleri gibi,
Eminizdir yapacaklarımızdan, sormayız sorgu
Yok gibi güvenimiz benliğimize uyan.

Koklarız dem dem bir gül dalını avuçta
Düşünmeyiz kaderini yazılan alnına,
Sorsak kendimize nedenini, yine anlamsız gelir,
Yok gibi düşüncemiz benliğimize uyan.

Yakarışları gelmez kulağımıza, çektiğimiz acıların
Kaptırırız ki hırsımızı, dünya varlıklar oluruz,
Bulmaya hacet kalmaz zevklerden, kaybederiz yönümüzü,
Yok gibi yönümüz benliğimize uyan.

Unutmuşuz hedeflerimizi almadan daha yol,
Çizememişiz karanlıklara açılan aydınlık kapı siluetlerini,
İmkânsızlıklar içinde boğuştuk hep en geniş mazimizde,
Yok gibi beklentimiz benliğimize uyan.

Bağlanmış dizlerimiz isyanlarda acılardan,
Çeker mi vücut çilesini, karanlığa adım atan aklın,
Aydınlatmak için gelirde ufuktan heyecanlar,
Yine yok mecalimiz yol alacak benliğimize uyan.

Yeter de yeter diye inler bekleyen çıkmayı nağmeler,
Ağır gelir dilimize tutamayız, uçar kelimeler pistten,
Sürükler kendinden bir parça gibi estiği yerlere,
Yine yok gibi dilimiz benliğimize uyan…