Umut Çiçekleri Şiiri - Ahmet Canbaba

UMUT ÇİÇEKLERİ

Kimler ezilenlerin biniyorken sırtına
Doğru yazan kalemde, söyleyen keskin diliz
Su alıyorken gemi, birden dindi fırtına
Umut çiçeklerimiz yeniden verdi filiz

Almak için bir olun nasıl verilmezse hak
Bir kere nüvemize kıvılcımdan ateş yak
Yalçın sarp kayalara vuran dalgalara bak
Borayı fırtınayı başlatan küçük yeliz

Dünya nimetlerinden başkasına sunmayın
Bize sahip çıkmayın, ismimizi anmayın.
Durgun su gibi görüp bizi sakın sanmayın,
Dumanı hiç tütmeyen ateşi sönmüş külüz.

Derler ki Canbaba ya sende garip bir kulsun
Aşıklar dergahına girenler huzur bulsun.
Sevenler, sevilenler yeter ki memnun olsun
Biz umut çiçekleri, bizler dikensiz gülüz.