Umut Çiçekleri Şiiri - Ferhat Koçoğlu

Yaşamayı seven çocuklardık
İyi çocuklardık aslında
Sırt çantamızda rengârenk umutlar
Ekmeğimizi reçele banıp
Doyan çocuklardık

Bir kaçımız beyhude,
Bir kaçımız kaçık
Baharımız çalındı, sesimiz çıkmadı
Çiçekli patikalara pedallar çevirdik
Hiç ekmek çalmadık, açtık oysa
Uslu duran çocuklardık aslında

Tebessümle uyanırdık
Umut çiçekleri boy verirdi
Yamaçlarda uçurtmalar yarışırdı
Rüzgar körpe hayallerimizi öperdi yanağından
Sıra sıra şarkılar söyledik mutluyduk
Tek eksik yanımız
Anne kokusu arayan çocuklardık

Kiraz dallarına asılı kalırdı sihirli düşlerimiz
Birimiz düşünce hepimizin canı yanardı
Hepimiz aynı yerden yaralıydık
Sohbet ne zaman hayal kurmaya gelse
Birbirimizin gözlerine bakar ağlardık
Kaderi mat siyahı çocuklardık

12 ranzalı odada küçücük pencereden kocaman dünyayı izlerdik
Ağlayarak kapı gözlerdik ıslah evlerinde
oynardık koşardık, ciğerimiz yırtılana kadar
Yorulma nedir bilmeyen çocuklardık
Ben gizli gizli birşeyler yazardım kağıda
Onlar merak ederdi
Bazen kabusla uyanır bazen uyku tutmazdı
Hayatı can çekişen çocuklardık

Çayı üç şekerli severdim ,şeker mi şeker müdüreydi o
Ondan öğütler dinler ondan hayatı tanırdık
"Uslanırdık" ,
Hiçbir kötü alışkanlığımız olmazdı özlemekten başka
Her yanımızdan hasret yarası döken çocuklardık
Sonra büyüdük

Bir kaçımız okudu bir kaçımız eylemci olduk
Pankart açar yara sarardık
Doğayı korur, hayvanları severdik
Kendi içimizde kocaman çocuklardık
İyi çocuklardık aslında
Şiirler yazardık sıra dizgin duygularla
Sonra aşka dahil olduk
Sonra çok ağladık
Kendi acımızı unuttuk ıslah evlerinde
Memleket sevdasıyla yanan çocuklardık

Ne zaman baksam takvime
Zaman durmuş gibiydi
Hiç büyümemiştik sanki
Aslında büyümüştük
Acı dolu çocukluktan geriye kalan
Ranzaların demirlerin de "anne baba çok özledim" yazılarıydı
İçimizde hasret dumanı tüten çocuklardık
Bizden ne zarar gelirdi ki.🥲
Bizden ne zarar gelirdi ki