Umut Çiçekleri Şiiri - Sevim Yakıcı

Bazen bir yumruk olur muhabbet
İnsanın gelir tam göğsüne kurulur
Boğazını yakar acı bir tat
Bakışları donar
Gözleri dalar
Uzaklara, çok uzaklara
Orada hasret çekilen birsi vardır
Gidilip ama dönülmeyen o ülkede
Sevdikleri vardır
Kim bilir?

Yapışır kirpikleri sonra
Bakışları sabit bir noktaya kilitlenir
Usunda silik bir hayal belirir
Ölümü düşünemez
Ölmeyi de
Sanki yarın geliverecekmiş gibidir
Gönderdikleri
Sanki hep hayatındadır sevdikleri
Sanki hiç gidilmemiş gibi

Yarım kalan hikayelerin kahramanlarını
Bir daha asla göremeyeceğini
Kendisi de kati olarak bilir
Bilir bir daha yanında olamayacağını
Böylesi gidişlerin akıbetini hem çok iyi bilir
Fakat canındakini ne yapsın
Her nefes alışında
Canındakiyle irkilir.
Çünkü böylesi bir ayrılığa alışmak için
Gidenlerin yerine hep
Can denilen bahçeye
Umut çiçekleri dikilir.

Almıla K/argülü