Umut çiçeği de solar mı

O kadar kolay mı
her şeyi bırakıp gitmek
o kadar kolay mı yaşarken yitmek
o gün gelecek gelecek diye her gün
beklemek umutla

paslı bir hançerdir ki kapanmayan yaraların ruhunu
oya oya bitiren
burnundan getiriyorsa umudun kanatlarına da sarılmak
gülmeyen yüzleri güldürmek
o kadar kolay mı

sarılıp zayıf bir ziyanın ışığında
doluya koyup almadığını
boşa koyup dolmadığını görmek çilenin
emek emek emek ve sonunda
elindeki son kozun yerine bir hiç olduğunu görerek
kalakalmak

kolay mıydı ki o kadar
kan yerine inatla
sevgi pompalanan kalplerimiz can çekişirken
gün gelip de bomboş hissetmek
kolay mıydı

her şeyi bir anda bırakıp giderken
geride bir tufan bıraktığını bilerek
yaşarken yitmek

aşk ki şimdi boğazımızda yağlı bir ilmek
şimdi bize son arzumuzu soran cellada
ne demek gerek

ne tutunacak bir dal
ne bizi kıyıya ulaştıracak zayıf bir ihtimal
sevgi yumağı şirin küçük bir sandal

tufan ortasında kalakaldığımızda
yeter mi imdada denizlerin tüm mavileri

rıhtımda bir vefasız sevgilinin beklediğini bilmek
bizi rotasız ne yana gittiğimizi bilemeden çaresizken
yeter mi sevgiliye güvenmek
yeter mi umuda kulaç atmak
solarsa ya umut çiçeği de

bak şu çığrışan Martılara
bak çevrene şöyle bir
bu kadar renk arasında cana derman
kalbe ferman olan yarin
gözlerinde umut ışığı var mı

gök kubbede birikmiş o kara kara bulutlardan
hüzün yağarken sağanak sağanak

kolay mı yeni doğacak güne
umutla bakmak

o kadar kolay değildi
yaşarken yitmek

Yüksel Nimet Apel

6/Haziran/2014/Cuma/Bodrum