Umut Çiçeği Şiiri - Necip Yılmaz

Uyandım
Öterken horozlar
Avuçlarımda pişmanlık
İçim okyanus kadar engin
Çıkmaz sokakların dehlizlerinde

Umut çiçeğine su verseydik
Beraber
Tırmasaydık
Aşılmaz sanılan dağlara
Karşı çıksaydık
Üstümüze gelen anlamsızlık girdabına
Bir çıkış yolu belirirdi ufukta
Yenerdik hakikat ışığıyla
Batılın sahte iktidarını
Şimdiyse ey gönlüm sen orada uzaklarda
Hakikat düşmanlarının yanında
Bense burada hakikate susamış
Susmuş
Bir kenarda

Bir manaya tutkun gönüller
İçmeli âb-i kevserden
Varlığın sırrına ermeli
Göz pınarları taşmalı
Şeytanın iğvası yok olmalı
Gönle düşen umut yeşermeli.