Umut Bitti Şiiri - Bahattin Çakılkaya

17.01.1995
Zaman durmuyor
Ömürden gidiyor gün
Hayata tutunamamanın
Dayanılmaz umutsuzluğu çöküyor

Çocuk duyarlılığımızla
Anlamaya çalışıyoruz
Umutsuzlar sahnesinde sergilenen
Kendini kaf dağının ardındaki kral bilen
Sermayenin ucuz ayak oyunları
Ne çiftetellidir
Nede ata barı

Umutsuzluk mengene gibi sıkar
Çıldırtır insanı
Ömrünün son demini
Umutla yaşar Spartaküs çarmıhta
Özgürlük ateşini yakmıştır
Bedenleri esir düşmüş
Beyinleri hür insanlarda

Yirmi birinci yüzyıla beş kala
Bedenler gerilmemiş
Katrana bulanmış
Beyinler asılı çarmıhta
Mekanik bir yavaşlık
Işık hızında ilerleyen umutsuzlukla
Hiçliğe sürükleniyor insanlar biraz daha

Nerede başlar umut, umut nerede biter
Başlangıcını bilemem
Grevde yenik düşmüş işçinin
Ekmeğe verdiği son parasında
İnsan sevgisiyle yetişmiş öğrencinin
Rejimin çarklarından birisi olduğunu anladığında
Ve köprü altındaki yetimin
Mevsimin ilk karı yağmaya başladığında
Bitmiştir umut
Geride tek umudu, umut olan insandır kalan.

Bahattin Çakılkaya