Umut Bitmeden Gel Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Can sen yudum, yudum her nefes, her tutam sevgisin
Öylesine tutkunum, öylesine yangınım ki sana
Yağmur bekleyen
Susuz kalan
Çöl gibiyim
Hasretin yüreğimde dayanılmaz bir acı
Munzur ol
Aras ol
Fırat ol
Her şey yalan olmadan
Menzili aşta gel
Sağduyuna uy
Bir yolunu bulda gel
Yüreğini açta gel
İyiliklerini saçta gel
Tazecik gonca güller, çiçekler solmadan
Saçlarını omuzlarına dağıt, meşale gibi yanda gel

Kara bulutları, mehtabı, güneşi, gölgeleri, karlı dağları, denizi aş
Ecel kapımı gelmeden koşta gel
Kollarını açta gel
Korkma
Gecenin fecrine
Kalmadan
Yola koyulda
Yıldız, yıldız bakta gel
Adaletin olmadığı
İsyanımın başladığı yerdeyim
Gel
Gel
Çalma bizi bizden
Pılı-pırtını topla gel
Zifiri bir gecedeyim
Zalim olma
Üryan aydınlığınla gel

Uzattım ellerimi sana
Tutmaya gel
Yaralarıma merhem olmasanda
Yeterki omuzlarıma
Başını
Koymaya gel
Gel
Güzelliğinle gel
Selleri, fırtınaları, depremleri
Kandırda gel
Yoncalar biçilmeden, koç katımına kalmadan
Kış zamana düşmeden, yollar kapanmadan çık gel

Sultana, hünkâra, sömürü düzenine, ağyara minnet etmeden
Yasaklar, yargılara, vicdansızlara bakmadan
Malsıza, mülksüze ve darda kalana
Yüz çevirmeden
Yoksulluğu
Fakirlere reva görenlere
Yüzvermeden gel
Geleceksen
Gel
Önümüz Ağustos'dur
Ölüm
Temmuz'a göz kırpmadan
Karanlığı aydınlatan ışığın hatırına yollara çık
Tez gel artık tez gel, çok geç olmadan gel, umut bitmeden, tez gel

Mehmet Çobanoğlu
02.08.2023
İstanbul