Umut Belki Gelecek Sayfalarda

evgilim sana bu yazmak istediklerimi
70'li yılların sonunda 26 Mart tarihinde
Rumeli Hisarı'nda Avcılar adlı bir meyhanenin masasından yazıyorum.

Beni bir zamana yerleştirdiler hayalini kurduğum o zamana
Hayalimdeki gibi memleketimin her yerinde her kuytuluğun da kavgalar, çatışmalar.
Sanki zamanın en asilzade insanları o günler benimle aynı masada gibiydi.
Can Yücel'den Edip Cansever'e, Cemal Süreya'dan, Ülkü Tamer'e, Turgut Uyar'dan, Tomris Uyar'a.
Onlar bugüne "Ölmeme Günü" diyorlardı sevgilim.
Cidden sevenler ölmeyecek miydi?
Yücel ile bir kaç mükâmele sonrası Cansever'e döndüm ve bana aşk hakkında şunları söyledi.
"Tek ihtiyacın neydi biliyor musun? Bir papatya yaprağı daha" işte o vakit Cansever'e şükranlarımı sundum ve aşkımı bir papatya yaprağına benzettim.
Rakıların doldurulup kadehlerin tokuşturulduğu masada seni düşleyip şu dizeleri yazdım sevgilim.
Kahkahaların, üzüntülerin, kayıpların dolu olduğu bu masada senin düşlerin ile var oluyorum.
Cansever'nde dediği gibi sen benim için bir papatya güzelliğindesin
Sözlerimi yazmaya devam ediyor iken Süreyya, seslendi ve şunları da ekler misin diye.
"Umut belki de gelecek sayfalardadır. Kapatma kitabı" dedi ve ben bu sözleri harfiyen yazıyordum sevgilime.
Gözlerimi sayfadan kaldırıp Turgut'un ve Tomris'in güzelliğine bakıyordum ve aşkımızı onlara benzetiyordum sevgilim.
İşte ben seni böyle seviyorum geçmişin değerleriyle, güzellikleriyle, sevgileriyle.
Sen ve ben bu devire ait değiliz sevgilim, hayalini kurduğum bu devrin iki aşığı olmalıydık sevgiler.