Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Gezme kara bulut yurdum üstünde
Ay yıldızım dalgalan gönül mestinde
Rüzgar olup yedi düvel estin de
Gök kubbe üstünde hep mavi dursun
Dönsün dünya varlığın daim olsun
şiir kendini anlatmış fazla söze gerek koymamış bence kutlarım
Bülent beyefendi Kardeşim
Vatan ve ay yıldızlı Bayrağımız adına yazılan her makale her yazı her şiir beni son derece heyecanlandırıyor.Zaten çok duygusal ve sulu gözlüyüm.Bence vatanını seven Türk milletinin hepsi bu
konuda en az benim kadar hassastır. Sizde bu imanla, bu aşkla bu fevkalade şiiri yazmışsınız. Sizi en kalbi duygularımla tebrik ediyorum Saygı ve selamlarımla sayfama sayfama alıyorum.
Gezme kara bulut yurdum üstünde
Ay yıldızım dalgalan gönül mestinde
Rüzgar olup yedi düvel estin de
Gök kubbe üstünde hep mavi dursun
Dönsün dünya varlığın daim olsun
_____ Umuda yolculuk gibiydi şiir.. her dizesinde güzel dilekler vardı içtenlikle kutluyorum bu güzel şiirinizi ve sizi yüreğinize sağlık Bülent bey son dörtlüğe eşlik etmek istedim
Al bayrağım başım .gözüm üstüne
gök kubbede yoktur onun üstüne
dağım taşır inler ilahi gücle
bayrağım şerefdir yedi ceddime...// . Canan EREN
Saygımla
Gezme kara bulut yurdum üstünde
Ay yıldızım dalgalan gönül mestinde
Rüzgar olup yedi düvel estin de
Gök kubbe üstünde hep mavi dursun
Dönsün dünya varlığın daim olsun
umutlar tükenmesin yarınlar daha bir mutlu umutlu gelsin kutlarım hocam
tekrar şiir deyim
Güneş doğsun dağlara karlar kalksın
Buğday başak olsun umut boy atsın
Gül, menekşe, çiğdem çiçekler açsın
Oynasın çocuklar koşuşsun dursun
Uçurtmalar uçsun hep bahar olsun
------Bülent hocam duygu sevgi ,umudun yüreklerden taştığı bir şiir okudum,çok harika ve sürükleyici mısralarıyla kalıcı bir eser , sizi ve şiirinizi kutlar saygılar sunarım .
Memleket dedim gezdim seyran eyledim
Bağrım yandı da türkü gazel söyledim
Sevdalı aşığa binlerce sevda eyledim
Koşmalar aldı götürdü beni ilden ile
Sanki Karacaoğlan'dan bir koşma ya da güzelleme okumuş kadar mutlu oldum. Türk şiiri ustasının elinde duyarlı ve en güzel sayfaları pembe çiçekler gibi açtıkça insan ruhundaki yaşam tutkusu burcu burcu tütmez mi? Ellerinize sağlı... Başarılar, sevgiler... ++
Kardeşim benim ;Sular gibi akıp giden duygu seline kaptırıp bir solukta okudum şiirini,Farklı bir lezzet var dizelerinizde. Hiç bitmesin dediğim türden bir çalışmaydı.Nacizane bir dörtlükle katılmak istedim Tebrik kelimesi gerçekten ifade etmez bu şiire olan hayranlığımı, kutluyorum Nice böyle güzel şiirlerde buluşmak umuduyla.
Saygı ve selamlar....
Meğer boşa imiş, bitmez telaşım
Elimde bayrağım, bükülmez başım
Bir yerlere dikilecekse taşım
O yer al bayrağın altında olsun
Bedenimdeki ruhum huzur bulsun.....İbrahim Değerli.
ne güzel dilekler hocam,
gelecek nesillere iyi bir miras bırakmak gerek,
yüreğinize sağlık.
bület bey umut her zaman bir yaşamda vardır o tükendiği zaman yalamın zevki kalmaz mücadele azmı biter unut kuraktorağa düşen yağmurdamlasıdr umut yaşama arzusunun yakıtıdır unut var oluşun kaynağıdır umut hayatın filizidir umutsuz olunamaz umut başaktır toprağa dğşğp boy atacaktır kuttlarım anlamlı ve duygulu şiirnz ve siz
Büyük düşünür Şirazlı Sadi “Boş başağın boynu dik, dolu başağınki ise eğiktir” demektedir.
Zira; fizik kaidelerine göre boş başak içi boş olduğu için yer çekimine karşı direnmekte ve bu nedenle içi boş olduğu için de boynu dik durmaktadır. Halbuki dolu başağın taneleri bir ağırlık yaptığından dolayı, başağın boynu yere doğru eğilmektedir.
Gerçi bu söz boş ve dolu beyinli insanlar için söylenmiştir ama... Ben boş yani gerçekleşmeyecek hayali umutlar ile diğerlerini özdeşleştirdim büyük düşünür' ün bu değerli sözüyle. Belki 'ne alaka?' diyeceksiniz. Şöyle ki:
Varsın umutlarımın boynu bükük olsun şu an. Yeter ki olgunlaştığında ürün versinler. İnanın...Umutlarımızın hasadı muhteşem olacak değerli Şair. Ben inanıyorum....
İşte o zaman, kalkacak ülkemin üstündeki kara bulutlar, takvimler baharı gösterecek her daim, meyveye duracak ağaçlardaki çiçekler... Karlar kalkacak dağlarımızdan.Artık yeter... Çok uzun sürdü bu karakış...
Umut veren şiirleri çok seviyorum. Hele de ülkem ve insanının yarınlarına ilişkinse bu. Dili çok da anlaşılır olmasına tekrar tekrar okudum. Saltça duyduğum hoşluktan...
Vatansever yüreğinizi ve sizi kutluyorum içtenlikle Bülent bey. Kaleminiz daim olsun değerli dost... Nicelerine. Saygımla....
Bu şiir ile ilgili 46 tane yorum bulunmakta