Umut Baharı Kurudu Şiiri - Kubilay Demir ...

Ey dumanlı dağın koynundaki yel,
Saçlarından örsem ufkuma hece,
Ne maksatın vardır, beni sanma el,
Beraber eselim her gün her gece.

Ey seher vaktinde mutsuzluk sunan
Gölgelere mahkum kara bulutlar,
Ne yüzünüz vardır, çık git yanımdan,
Hayatıma düşen kara yaldızlar.

Ey yaşam, gül bahçe gönüllerde şen,
Karanlıklar benim en son vatanım.
Ne kışların vardır, bir bilebilsen,
Ne zaman yaz olsan, o zaman varım.

Ey karşımda duran efsunlu şanlık,
Bakmaya gerek yok solmuş yüzüne
Ne hünerin vardır, kıymetin anlık
Senle yatıp kalkan gelmez özüne

Ey umut baharı; nergiz, menevşe,
Gül kokan bu diyar bize yabancı,
Ne huzurun vardır, çık git güneşe,
Bizi bizden çalan mutsuzluk tacı

Ey yükselen avaz, dert kokan ecel,
Uğrada göreyim bana gizlice
Ne suratın vardır, beni sanma el
Beraber ölelim her gün her gece