Umut Bağlamışım Şiiri - Sezai Efiloğlu 2

Umut bağlamışım oğula kıza
Hepsi uzak oldu gönüle göze
Hasret iz bırakır kırışık yüze
Boşuna açılmış kol kaldı bana

Yolgeçen hanın soluna durdum
Âsî fikirlerle kendimi vurdum
Uzaktan uzağa merdiven kurdum
Gelensiz gidensiz yol kaldı bana.

Geçmişe uğradım çocukluğuma
Nazarlık sakladım boncukluğuma
Anlam veremedim kancıklığına
Beş para etmezden pul kaldı bana

Bana bunca derdi eken için de
Benim her kahrımı çeken içimde
Ayarsız dillerde diken içinde
Boynu bükük kalmış gül kaldı bana

Her mecraya varıp adın andığım
İpsiz sapsız olmuş adam sandığım
Hasretiyle alev alev yandığım
Yangından geriye kül kaldı bana

Bulunmuşum sahne denen sahilde
İster akıllı de ister câhil de
Eller nasır kesmiş mızrap tatilde
Sazımda paslanmış tel kaldı bana.

Kefenimi ham iplikten dokuyun
Ben ölünce bir fatihâ okuyun
Sevgili dostlarım gel benden duyun
Bir ömür boyunca zûl kaldı bana

Ben Sezâi hapı yutmuş gidiyor
Kendisini hoş avutmuş gidiyor
Akıllılar yükün tutmuş gidiyor
Koskoca dünyada mal kaldı bana .