Karı delen kardelenin başkaldırışı gibiydi sevdam...
Sırf sevmek için sevmek değildi.
Bir bedene tutulup hapsolmak için doğmadı.
Sevmeleri sevmek içindi benim sevdam.
Hayal değildi bu gördüğüm
Hayat olmuş bir kördüğüm
Paradoks tadı verir biraz
Çözülecek kıvamda biraz
Avuçlar hüzünle dolu
Kor ateşlerin kör sıcaklığında eriyor insanlık
Vicdanının ezgilerini duymayacak kadar sağır
Düşünmeyecek kadar idrak etmesi ağır
Varlıkların içinde,
Sefalet içinde yüzüyor insanlık...
Umrumda değil.
Sessizliğin kuytusu,
Karanlığın koyusu,
Dumanlardan doğan karanlığın buğusu
Güneşle arındırdım ben kendimi...
Özünü gizleyip bir kabuğa sığdıdırdı
Gizini bıraktı bir kenara baktı etrafına
Çıkardı diğer yüzünü bıraktı usulca yere
Yere baktı ve yüz yüze kaldı diğer yüzüyle
Bu ben miyim diye geçirdi içinden
Yoksa şu mu benim diye döküldü dilinden
Zaman kalmadı daha çok sevgi tüketmeye,
Zaman kalmadı kalb kiriklarini dert etmeye,
Zaman kalmadı gözlerden inci yaşlar dokmeye,
Zaman kalmadı alemi seyretmeye...
Günden güne çürürken bedenler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!