Ben Rüyalarımda bile hep umutlarımı yaşatıyordum.
Sen Hayallerinde bile beni yaşatmazken ,ben göz yaşlarıma bile seni sığdırıyordum...
Gidiyordum buralardan sessizce ve kimsesizce.
Kimseye dokunmadan kırmadan .
Gidiyordum İşte..
Sessizce , usulca gidiyorum.
Bahsetmemişim demi sana acılardan.
Bahsetmedim demi sana yalanlardan.
Aç olup da doymayanlar dan.
Bahsedemedim ki size;
Çünkü ben susan taraf.
Çünkü ben kırılan taraf,
Çünkü ben üzülen taraf,
Çünkü ben yalnız kalan.
Çünküler ile başladık yola pişmanlıklarla döndük olanlara.
Çoğu zaman zamansız kaldık.
Çoğu zaman kalemsiz kaldık.
Çünkü biz her zaman susan taraf olduk.
Çünkü biz her zaman yalanlarla büyüdük.
Çünkü biz her zaman umutlarımızı yitirdik..
Umut neydi ki sahiden.
Ben Umudun u harfini bile unutmuşken.
Kayıt Tarihi : 3.1.2019 13:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gülizar Aygün](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/01/03/umut-aramak-gerekir-cogu-zaman.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!