Yüreğimin toprağına bir ağaç diktim
Adınıda umut koydum büyüttüm
Her dalını sevgiyle budayıp
Kötülüklerden kökünü soyutladım
Umudum yeşermiş serpilmişken
Korktuğum başıma geldi birden
Acımasız kötü sözler biriktiren
En yakınlarım hazanı getirdi erken
Bu kadar emek çaba boşa
Dilleri testere hazır kıta
Sözüm vicdanı yok insanlara
Umut ağacımı yok ettiler
Görmek istemedi duymaksa hiç
Kabullenmek istemedi bilmek hiç
Aslında her şey çok netti baktığında
Hakettiği sevgiyi alamadığınıda
Etrafında bir çok oyuncu vardı
Hepsini kendince iyide tanırdı
Roller farklı yüzler farklı olsada
Bilirdi hayat sahnesinin yalancılarınıda
Zor geldi kabullenmesi başta
Maskeleride severdi oysa
Yanlız korkusu onu sarsada
Görmezden gelemedi daha fazla
O sahnede çok çok emeği vardı
Hakkı bu kadarda nasıl hiç sayıldı
Kırmaya yıkmaya daima karşıydı
Bu kadar canını yakan yine insanlardı
11.05.2000
Leyla GögerKayıt Tarihi : 1.6.2011 14:46:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!