Umûdu çekip alsan, hayâtın nesi kalır?
Rabbi, kulunun hasını gayretinden tanır.
Umutsuzsa eğer Renk; kararır, Bakış; bulanır.
Bülbül aşkını yitirir, Leylâ; Mecnunsuz kalır.
Umûdun cemresi gönle düşünce
Bir beyaz güvercin havalanır
Mâzi; kapkaranlık kuytuda kalır
Gökuşağı coşkuyla yedi renk alır.
Yeniden açılır temiz sayfalar
İlk sırada körpecik heyecanlar
Kimbilir nerede ve hangi canlar
Kâinat bir cümbüşle canlanır.
Yûnus'u dergah dergah koşturan O,
Mevlânâ'yı aşk adına coşturan O,
Ferhata nice dağlar aştıran O,
O ki; cennete dönüşün yol adıdır.
Kayıt Tarihi : 2.9.2011 14:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!