Umut Şiiri - Samet Koman

Umut

Umut cana can katan,
Bir dostluğun türküsü.
Umut, yurtlarda esen,
Bir kalbin esintisi.

Umut,
Maviliklere doğan bir güneşti
Geceyle gündüzün gizeminde
Çılgınca gezinenler,
ne bilsin!
Ne bilsin, hakikat bir güneşti
Evreninden çıkmadan,
Ne bilsin gezinenler.

Bazen saatler koşar
Ardından gelirdi, Umut.
Bu hal onu ondan boşar
Neden ertelenir, Umut.

Beraberce gezerdik
Hayatın yollarını
Sırları paylaşırdık
Sanki ezelden beri
Hani o ak saraylı
Üflerdi sefa yelini
Neşe sevinç kaplardı
Diyarın dört yanını

Can ilin kırlarının
En mutlu günlerinde
Ufuklardaki yoldan
Umutla gitmekteydik
Bir bahar bahçesinin
En güzel köşesinde
Üç fidan aynı yoldan
Bir dünya kurmaktaydık

Neden terk edip gittin
Şad olan dünyamızdan
Şimdi nere gideriz
Boşluk, gam diyarından

Gözümüzde yaş var, Umut
Bağrımızda yas var, Umut
Bir dünya daha var ki can Umut
Mevlam kullarını mutlu et.

Samet Koman
Kayıt Tarihi : 19.5.2010 14:19:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Samet Koman